Maandag, 29 september, 2014
hier kun je onze reiseroute volgen
Waiuku, Nieuw-Zeeland
Nu zijn we in Nieuw-Zeeland geland, in feite slechts een kleine sprong, en toch is het een heel andere wereld. Alles is groen, vette weilanden met veel koeien en schapen op de wei. We wonen bij Chris en Jim in Waiuku. Chris en Jim zijn vrienden van Anneke, m’n zus, die in Tauranga woont. Waiuku ligt ongeveer 50 km buiten Auckland op het land. Wij zijn heel dankbaar dat we hier voorlopig mogen wonen want Nieuw-Zeeland heeft ons niet echt warm ontvangen. Regen bij aankomst, vervolgens twee dagen een beetje zon, dan alleen koude storm en regen, echt aprilweer – moeten er niet aan denken als we al met de camper onderweg geweest waren.
Op de camper wachten we overigens nog steeds, het is al bijna een week geleden dat het schip is aangekomen, maar voordat de douane en quarantaine ambtenaren zich tijd nemen om het hele zaakje af te handelen duurt het “ages” zoals de Nieuw-Zeelanders zo mooi zeggen. De auto is nu in ieder geval bij de vrachtagenten, we hebben de Toyota kort even gezien, maar ze willen hem eerst noch helemaal inspecteren. Hoewel we de auto bijna vier dagen hebben geschrobd, hebben ze toch met de eerste inspectie in de haven een paar gedroogde “Australische” bladeren gevonden (zeggen ze). De Toyota heeft een hele week bij regen en storm buiten gestaan en nu vinden ze blaadjes, vind je dat gek, ik niet!! De blaadjes moesten overigens verwijderd worden en dat lolletje kostte maar even Aus$ 260.00.
We hebben in de tussentijd met Chris een Hollandse winkel bezocht met heerlijke Gouda kaas en drop. Hans houd niet van zoute drop maar ik was in de zevende hemel.
Ik had zo gehoopt dat we de Toyota voor de 7. Oktober zouden krijgen en me zo verheugd m’n verjaardag dan bij Anneke en Paulien in Tauranga te kunnen vieren. Zou ook mogelijk geweest zijn maar toen ze van de douane het interieur van auto wilde gaan inspecteren had zo’n stomme koe de deur van de Toyota afgesloten en daar hadden alleen wij de sleutel van, dus gingen de inspecteurs onverrichter dinge weer weg en de nieuwe afspraak is pas in twee dagen
Chris en Jim hun schoonzoon Bruce en z’n tweelingzusje zijn ook de 7.Oktober jarig en toen zijn we met hun en nog andere familie van Chris en Jim s ’avonds gaan eten. Het werd dan toch nog gezellig en ik kan me niet herinneren wanneer ik voor de laatste keer een kaarsje mocht uitblazen op m’n verjaardag.
Woensdag, 8 oktober 2014
Chris gaat vandaag met ons mee, we gaan met de trein naar Auckland en dan met de veerboot naar Devonport. Het weer speelt weer eens niet echt mee, maar we genieten evengoed van de overtocht naar de mooie, oude wijk van Auckland. Na heerlijk geluncht te hebben maken we een stevige wandeling op de Mount Victoria, wat eigenlijk alleen een heuvel is en wat vroeger als verdediging bolwerk volledig uitgehold werd - een paar kanonnen en bunkers uit de tijd van de Eerste Wereldoorlog zijn nog steeds zichtbaar.
Tijdens de terugreis met de veerboot krijgen we een telefoontje van de mevrouw van het immigratie kantoor. We willen onze Visa veranderen zodat we tussendoor Nieuw-Zeeland kunnen verlaten en op een Polynesisch eiland een paar dagen van de zon kunnen gaan genieten. Maar dat schijnt niet zo eenvoudig te zijn, het duurt zeker een half uur met tekst en uitleg aan die dame tot ze dan eindelijk begrijpt dat we hier niet willen komen wonen, ook hier niet willen komen werken maar gewoon even willen ontsnappen aan de koude, natte weersomstandigheden hier- en kijk daar, volgende week maandag kunnen we onze paspoorten met het nieuwe visa ophalen in Hamilton – gaat toch!
De volgende dag nog meer "goed nieuws" de Toyota wordt eindelijk vrijgelaten uit de quarantaine en we kunnen hem komen afhalen. "vreugde heerst" en we besluiten de volgende dag onze reis voort te zetten en naar Anneke en Paulien in Tauranga te gaan
Maandag 13 oktober, 2014
Tauranga
We zijn al 2 dagen bij Anneke en Paulien. We hoeven hier niet stil te zitten, vooral Hans niet. De vloerlegger was nog niet helemaal klaar in de badkamer maar kon even niet verder. Hans is heel erg handig en vind het ook heel leuk om weer even wat om handen te hebben. De vloer is snel gedaan, dan met de kwast nog even wat naschilderen wat voor Anneke te hoog was, siliconenafdichtingen aanbrengen- het water bij de wastafel aansluiten- handdoekrek en andere accessoires aan de wand monteren, etc. Hans vond het heerlijk weer eens een beetje sleutelen. Hans had het heus niet zo makkelijk tussen 3 vrouwen in, die alles beter weten en ook nog 2 die Vermeulen heten. Ik hoop op veel zon en maak de tuinmeubelen alvast maar klaar voor de zomer - dan nog even 1 wasje draaien nu ik in het genot kom van een goede wasmachine. ... we hoeven ons hier in ieder geval niet te vervelen....
We zijn in Tauranga onderweg en staan op een parkeerplaats te beraden wat we gaan doen en zien dat er een "hulpsheriff" heel geïnteresseerd naar onze auto staat te kijken. Het is niet de gebruikelijke bewondering van onze auto, nee, hij is op zoek naar een paar plakkers op onze auto ... .WOF (garantie van geschiktheid of zoiets), dan zoekt hij ook nog een sticker voor de nummerplaat registratie en de diesel RUC licentie (wegenbelasting) dat ontbreekt ook nog.
Niemand heeft ons verteld dat we allemaal nodig hebben om te rijden op de Nieuw-Zeelandse wegen. Dat allemaal en nog meer krijgen we alleen met formulier “XYZ” voor de tijdelijke registratie, dus weer formulieren invullen en dan kunnen we pas de diesel belasting betalen, die is niet inclusief in de prijs van diesel. We verheugde ons er al op dat de dieselprijs nog geen Zwitserse Frank kostte. Nadat we deze stickers op de voorruit hebben geplakt, kunnen we eindelijk zonder een slecht geweten Nieuw-Zeeland gaan ontdekken.
Maandag 20 oktober, 2014
Hot Water Beach, Coromandel
We nemen afscheid van Anneke en Paulien en beloven dat we met kerstmis terug komen. Onze route voert ons langs Bay of Plenty richting het schiereiland Coromandel. We landen in Hahei, een van de mooiste kusten die we tot nog toe hebben gezien. Een heel klein dorpje met een winkel waar je van alles kunt kopen van vishengel, veiligheidsspeld of een bekertje yoghurt. Na de prachtige dag vandaag, hebben we ons dicht bij de Hot Water Beach een "Villa" gehuurd. Het weer zou sterk veranderen en ze verwachten in de nacht temperaturen onder de 10°. Morgen willen we -bij laag tij- gaan graven op het strand naar de beloofde warmwaterbronnen.
Bij eb de volgende morgen, gaan we gewapend met camera en een schop naar het strand, ... ja, het warm water bad moet je zelf graven. We zijn niet de eerste, sommige zitten of liggen reeds in door hun zelf gegraven zwembad, anderen lopen nog steeds in het zand en voelen met de voeten waar de 'hot spots' zijn en beginnen dan met graven - maar het is als het bouwen van zandkastelen op wat voor strand dan ook, als de golven aan komen rollen vernietigen ze al de muurtjes die je net gebouwd hebt en kun je weer helemaal opnieuw beginnen. Maar het water trekt zich langzaam verder terug en de muurtjes blijven staan - er liggen steeds meer mensen in het warme, soms broeiend hete water. Patricia uit Zwitserland heeft zelfs een ei meegenomen en wil proberen of het gaat koken, zo heet is water soms. Overal om ons heen heerst een taal wirwar. Toeristen uit de halve wereld lijken hier samen te komen, inclusief Jonas en Patricia uit Zwitserland met wie we weer eens een Zwitsers kunnen praten en belevenissen en tips kunnen delen.
Vrijdag 24 oktober, 2014
Takapuna
Na twee nachten in Coromandel en een paar uitstapjes in de omgeving, trekken we weer verder. We rijden langs de westkust van het schiereiland, echt slechts enkele meters van het water vandaan, een schitterende omgeving. We zijn ook op zoek naar een nieuwe slaaplaats voor vannacht - maar o jee, in Coromandel was er nog accommodatie in overvloed, maar nu vinden we ineens niets meer. We beginnen te telefoneren, maar alleen afwijzingen, alles bezet. Het komende Labour Day Weekend maakt een streep door onze rekening. We zouden natuurlijk in de Toyota kunnen slapen, maar het is nu in de nacht tegen 5° en dat is zeker te koud voor onze botten. Dan komen we in Takapuna, een buitenwijk van Auckland. Helaas, ook hier kunnen we alleen maar 1 nacht blijven, het weekend is al vol geboekt. Nadat we ons hebben ingericht, gaan we meteen achter de computer om naar een verblijf plaats voor de komende dagen te zoeken. Tot slot vinden we met www.Airbnb.com een leuke accommodatie voor 3 nachten in Snells Beach ...
Zaterdag 25 oktober, 2014
Snells Beach
We wonen bij Phil en Vivian en zetten meteen de elektrische verwarming aan en onze woning is snel heerlijk warm. Dan komt Phil en vraagt ons of we willen vissen, hij heeft een boot en we kunnen morgen gaan als het weer goed is? Natuurlijk willen we dat, wat een bofkonten zijn w e weer.
Later die avond brengt Phil ons een Trevally vis die hij van zijn buurman Gilbert heeft gekregen, prachtig gefileerd en - zo verzekert hij ons, dat het ook erg lekker is om rauw te eten als sashimi, hij brengt ons ook nog wassabi en soyasaus – mmmmmh smaakt verrukkelijk!
Al in de ochtend om zeven uur krijgen we een Sms-bericht van Phil, "het weer is goed”, de tij laag, gaan jullie mee vissen?" Oké, we springen gauw nog onder de douche, eten een broodje en dan gaan we.
Dus nu proberen we ons eigen geluk met vissen, maar eerst moet de boot van de trailer in het water geschoven worden, Hans mag met korte broek en blote voeten de boot in het 16° warme water vast houden totdat Phil de auto en de trailer weg gebracht heeft. Hans z’n voeten worden de hele dag niet meer echt warm (zegt hij, watje)... .En daar gaan we dan!
Er zijn heel veel boten op het water, maar Phil kent de beste visplekjes en vaart naar een rustige plek. Dan "alleen nog" de vis haak met Squid (inktvis als aas) voorzien... nu moeten de “Snapper” gewoon aan die haak gaan hangen.... Bij Hans, met uitzondering van een beetje geknabbel aan de haak, gebeurt er niets. Bij Phil en mij bijten ze na korte tijd aan, helaas is de vis met iets minder dan 30 cm te klein en moeten ze weer terug in de Pacific Ocean. Na een paar uur hebben we eindelijk twee snappers die groot genoeg zijn voor de pan. Een van de 2 heb ik gevangen (maar niet zelf van de haak gehaald) en die krijgen we later “pan klaar” van Phil geleverd.
Dinsdag 28 oktober, 2014
Whangarei
Na drie dagen gaat het weer verder, vanwege het nog steeds-april-achtige weer en de koude nachten, zochten en vonden we weer een prachtige accommodatie in Whangarei via www.Airbnb.com bei George en Betty. Ze hebben een groot huis buiten de stad. Georg is een gepensioneerde boer en heeft nog steeds vijf kalveren, kippen en eenden en een grote moestuin en fruitbomen. Zelfs schapen houdt hij van tijd tot tijd, maar sinds kort liggen die nu allemaal in de vriezer.
We maken gebruik van de wisselende weersomstandigheden om ons reisverslag à jour te maken. Jammer genoeg konden we niet genieten van het mooie zwembad en de jacuzzi, daar was het veels te koud voor. Een paar uitstapjes langs de kust en over de meer dan 300 meter "hoge" Mount Tiger hebben we dan toch nog gemaakt. Steeds weer zeggen we tegen elkaar "het is net Zwitserland ... alleen heel anders". Een heel prachtig heuvelachtig landschap en heeeel veeeel bochten, nog geen 200m aan een stuk recht uit. Hele groene weiden, dan weer donkere dennenbossen en steeds weer hele stukken langs wilde kusten met azuurblauw water (als de zon schijnt) - dan is het net niet zoals in Zwitserland!